Wjazd jednego samochodu, prywatnego, niekomercyjnego i wszystkich pasażerów. Nie jest ważny dla grup zorganizowanych.
Wjazd jednego samodzielnego motocykla niekomercyjnego z jednym lub dwoma motocyklistami.
Wejście osoby indywidualnej pieszo, na rowerze, albo grup niekomercyjnych. Osoby poniżej 15 roku życia - wejście za darmo.
Pozwolenie na wejście do parku jest ważne przez 7 dni, za wyjątkiem grup zorganizowanych. Nie zwraca się kosztu za wejście w
przypadku niedogodnej do zwiedzania pogody.
Ślady obecności Indian na terenie Wyżyny Kolorado sięgają nawet 12 tys. lat, jednak nie znaleziono ich na terenie samego parku.
Indianie Fremont i Anasazi zajmowali część Płaskowyżu Kolorado w pobliżu Kanionu Bryce od około 200 do 1200 roku naszej ery.
Indianie Fremont żyli bardziej na północ i zachód, a Anasazi na południe i wschód. Niedawno odkryto dowody na mieszanie tych dwóch
kultur na płaskowyżu Kaiparowits.
Od ok. 1200 roku naszej ery Indianie Paiute zajmowali obszar tego, co teraz nazywane jest Bryce Canyon. Teren ten wykorzystywano
do sezonowych polowań i zbieractwa, ale nie ma dowodów na ich stałe osadnictwo na tym terenie. Zgodnie z legendą Bryce Canyon,
zanim teren ten był zamieszkany przez Indian, na tym terenie mieszkali „To-on-ung-wa” tzw. „Legendarni ludzie”. Było wśród nich wiele
rodzajów ptaków, zwierząt, jaszczurek i tym podobnych. Wyglądali jak ludzie, ale nie byli ludźmi. Z jakiegoś powodu, prawdopodbnie
zrobili oni coś złego, być może stoczyli jakąś walkę lub coś ukradli, nie jest to do końca jasne. Za to bóg kojot „Coyote” zmienił ich
wszystkich w skały, które teraz można zobaczyć w Bryce Canyon. Niektórzy stoją w rzędach, inni siedzą, jeszcze inni trzymają się za
ręce. Nazwa tego miejsca to Angka-ku-a-wits (czerwone, malowane twarze).
Bryce Canyon ma kształt niecki. Powstała ona na skutek erozji termicznej i chemicznej. Występujący tu cykl zamrożeni i rozmrożeń
powoduje rozpadanie się skał. Przez ponad 200 dni w roku w ciągu doby występują tu zarówno temperatury dodatnie i ujemne. W ciągu
dnia woda wpływa w szczeliny skalne i zamarza się w ciągu nocy powiększając swoją objętość o około 9%. W ten sposób wytwarzają
się naprężenia. Woda deszczowa ma odczyn kwasowy, dzięki czemu rozpuszcza występujące tu wapienne skały. Oba te procesy
odpowiadają za powstawanie formacji skalnych powszechnie występujących na terenie parku.