Moim następnym celem podróży stało się miasto znajdujące się w Czarnogórze a którym jest Kotor. Kotor znajduje się w części Czarnogóry która jest południowo-zachodnia.Miasto ma swoje miejsce nad Zatoką Kotorską. 

Zwiedzanie miasta rozpoczęłam od zobaczenia Starego Miasta.Kotor posiada bowiem bardzo dobrze zachowaną architekturę pochodząca z epoki średniowiecznej.Biorąc pod uwagę miasta znajdujące się w obszarze Morza Śródziemnego Kotor Montengro z pewnością może się pochwalić swoimi będącymi w dobrym stanie zabudowaniami.W tej części Kotoru mieszczące się budynki prezentują bogaty przekrój epok rozpoczynając na epoce romańskiej następnie czasach gotyku, renesansu kończąc na latach występowania baroku.Na mnie Stare Miasto zrobiło bardzo pozytywne wrażenie.Tutaj na placu który nosi nazwę Placu  Św.Trytona znajduje się Katedra  św. Tryfona.Budynek charakteryzuje to że stanowi on jedno z miejsc które są bardzo cenione ze względu na swoją funkcje bycia obiektem typowo sakralnym.Katedra czci osobę św. Tryfona będącego również patronem Kotoru Montenegro.Mnie osobiście  bardziej w środku niż z zewnątrz Katedra zachwyciła.Te przepiękne ołtarze oraz nawiązania do epoki romańskiej to należy zobaczyć na własne oczy.Warto zatrzymać się na dłużej i spojrzeć na ołtarz Błogosławionej Dziewicy Maryi który powstał w XVIII wieku.Ja będąc w Katedrze z czystym sumieniem mogę powiedzieć że na mnie ten ołtarz wywarł bardzo dobre wrażenie.Ponadto w  Katedrze również spoczeły szczątki patrona miasta złożone w relikwiarzu zrobionym ze srebra znajdującym się w skarbcu.Później postanowiłam odwiedzić Kościół Św.Marii.Kościół powstał w roku 1221.Dawniej na tym terenie znajdowała się pochodząca z VI wieku bazylika.Kościół jest wart zobaczenia ze względu na pochodzące z XX wieku mające barwę brązową drzwi.Na drzwiach można dostrzec występujące płaskorzeźby oraz to co pozostało po dawnych freskach.W Katedrze spoczeła również będąca osobą błogosławioną Osanna wywodząca się z Cattaro.Kobieta podjęła decyzje o tym by poświęcić się modlitwie w niewielkiej celi znajdującej się przy Kościele.Kobieta chciała umrzeć śmiercią męczeńską i została zamurowaną by móc oddać się całkowicie Bogu.  Następnie skierowałam się aby zobaczyć Pałac Pima.Budynek powstał po tym jak miało miejsce trzęsienie ziemi a było w 1667 roku. Patrząc na Pałac można zobaczyć odwołania do stylu renesansowego które są wyrażone w portalu wejściowym oraz tarasie.Zaś patrząc na znajdujący się na górze balkon oraz okna można znaleźć elementy epoki baroku.Poza tym można dostrzec mieszczący się nad głównym portalem  herb który jest znakiem rozpoznawczym  rodziny Pima.Pałac kiedyś  należał do Rodziny Prima i stanowił ich dom począwszy od wieku  XIV skończywszy na   XVIII wieku. Aktualnie widziany przeze mnie pałac który był zrekonstruowany po mającym miejsce trzęsieniu ziemi ,, ,,swojego kształtu" nabrał wraz z końcem XVII wieku. Później przeszedł czas na odwiedzenie Twierdzy św. Jana potocznie nazywaną przez lokalnych mieszkańców jako San Giovanni.Aby zdobyć twierdzę św.Jana weszłam na znajdujące się nad miastem mury wywodzące się z XV wieku.Mury dawnej miały funkcję ochronna przed wrogami.Były one tak potężne że dzięki nim miasta nie zagarneli wrogowie.Dawniej mury biegły na długość sięgającą 4,5 kilometra.Aktualnie dodają czarowi miastu i powodują że miasto cieszy się zainteresowaniem turystów.Powracając do twierdzy znajduje  się ona na wysokości wynoszącej  280 m nad poziomem morza.Forteca pochodzi z czasów średniowiecznych.Wchodząc na sam szczyt muszą Państwo pokonać schody których liczba sięga 1500.Jednak wejście na sam szczyt jest tego warte bowiem z góry widoki są naprawdę bajeczne.Pobyt w mieście zakończyłam zobaczeniem Cerwkwi św.Mikołaja.Cerkiew początkowo stanowiła miejsce o wyznaniu katolickim a trwało to do XVII wieku.Później cerkiew będąca już miejscem typowo prawosławnym powstała w XII wieku.W Cerkwi miały miejsce nabożeństwa obu wyznań zarówno katolickiego jak i prawosławnego.Pobyt w Kotorze Montengro uważam że był bardzo przyjemny i stanowił bogatą lekcje historii.Nic dziwnego że miasto znalazło swoje miejsce wraz  rokiem 1979 na Światowej Liście Dziedzictwa UNESCO.

autor w poszukiwaniu ulotnych chwil