Otwarte w 1997 r.  Muzeum Archeologiczne w Cabras posiada ważne eskponaty dotyczące tego obszaru od prehistorii do średniowiecza.

Znajdują się tu materiały z osady Cuccuru w Arrius, dokumentujące różne fazy okupacji tego miejsca od V tysiąclecia p.n.e. na początku III tysiąclecia p.n.e. z miasta Tharros i rzymskiego wraku Mal di Ventre, zatopionego w pierwszej połowie I wieku p.n.e. i odnaleziona w 1989 r. Przechowywane są tam ważne eksponaty związane są z Gigantami Mont'e Prama.

Nekropolia Mont'e Prama położona jest u podnóża wzgórza o tej samej nazwie, w odległości około 2 km od stawu Cabras, przy drodze prowadzącej z San Salvatore do Riola Sardo. Miejsce to zostało odkryte przez przypadek w marcu 1974 roku przez rolników wykonujących prace rolnicze.

W latach 1975–1979 miały miejsce różne prace wykopaliskowe i rekonstrukcyjne, prowadzone przez Nadzór ds. Dziedzictwa Archeologicznego Cagliari i Oristano oraz Uniwersytet w Cagliari. Pierwszą kampanię wykopaliskową przeprowadzono w 1975 r. (wykopaliska A. Bediniego) i pozwoliła ona zidentyfikować około dziesięciu czworokątnych pochówków z cystami litowymi i innych z okrągłymi jamami, z których część była związana z materiałami ceramicznymi nuragijskimi.

Podczas drugiej kampanii wykopaliskowej, przeprowadzonej w latach 1977–1979 (wykopaliska C. Tronchetti), zidentyfikowano kolejnych trzydzieści grobowców ustawionych w jednym rzędzie z południa na północ oraz kolejne trzy zlokalizowane na wschód od poprzednich. Bezpośrednio za grobowcami rozpoznano odcinek drogi ceremonialnej o tym samym kierunku.

Pochówki wkopane w ziemię są typu studni subcylindrycznej, o średnicy od 60 do 70 cm i głębokości od 70 do 80; przykryto je czworokątnymi płytami z piaskowca kredowego o wymiarach 100 x 100 x 14 cm.

Osoby zostały pochowane w pozycji siedzącej lub klęczącej, należą do obu płci i wszystkie są dorosłe. Groby odkryte podczas drugiej kampanii były całkowicie pozbawione przedmiotów nagrobnych, z wyjątkiem jednego, w którym znaleziono egipskiego skaraboida o niepewnym atrybucie.

Zostały one przykryte rzeźbami, obejmującymi 5178 fragmentów posągów męskich zwanych Gigantami z Mont'e Prama i innymi elementami rzeźbiarskimi z wapienia piaskowego. Materiały te zostały niedawno odrestaurowane w Centrum Konserwacji i Restauracji w Li Punti (Sassari).

28 zidentyfikowanych do tej pory posągów (zwanych Gigantami z Mont'e Prama), z których wszystkie zostały odnalezione we fragmentach, przedstawia 16 bokserów,
5 łuczników i 5 wojowników.

Bokserzy noszą kilt i mają nagą klatkę piersiową. Chronią głowę tarczą trzymaną lewą ręką umieszczoną na czubku głowy, natomiast prawa ręka, zabezpieczona rękawiczką, trzyma drugą stronę tarczy.

Łucznicy ubrani są w krótką tunikę i ochraniacz na klatkę piersiową, mają na głowach dwurożny hełm, z którego wychodzą długie warkocze; lewe ramię, chronione pochwą i rękawiczką, trzyma łuk. Prawa ręka ma przedramię i rękę wyciągniętą do przodu. Nogi chronione są przez nagolenniki. Obecność fragmentów rzeźb niemających związku z opisaną ikonografią sugeruje możliwość istnienia również innych postaci wojowników, w tym tych trzymających tarczę.

Spośród 16 zidentyfikowanych na miejscu modeli nuraghe niektóre były konstrukcjami wielowieżowymi, w tym kompleksami nuraghe z 4 lub więcej wieżami ze ścianami i bastionami, podczas gdy inne były  pojedynczymi wieżami. 

Na obecnym stanie badań nad cywilizacją nuragijską uważa się, że nekropolia Mont'e Prama mogła stanowić przestrzeń grobową zarezerwowaną dla dominującej grupy rodzinnej w społeczeństwie nuragijskim pierwszej epoki żelaza.