6 czerwca 2019
Świątynia Lamy zwana Świątynią Harmonii i Pokoju została wybudowana w 1694 roku przez cesarza Kangxi z dynastii Qing. Miał być rezydencją jego czwartego syna Yongzhenga, który miał zostać cesarzem. Budynek jest połączeniem stylu chińskiego Han i tybetańskiego.
Rezydencja powstała na miejscu, gdzie pierwotnie stała oficjalna rezydencja dworskich eunuchów z poprzedniej dynastii. Podzielony w XVIII wieku, po wstąpieniu Yongzhenga na tron, na dwie części. W jednej z nich swoje miejsce znalazł klasztor buddyjski dla mnichów buddyzmu tybetańskiego. Druga połowa pozostała pałacem cesarskim. Po śmierci trumna cesarza Yongzhenga w 1735 r. została umieszczona w tej właśnie świątyni. Świątyni nadano status cesarski i zastąpiono turkusowe płytki żółtymi zarezerwowanymi dla cesarza. Klasztor stał się rezydencją dla tybetańskich mnichów buddyjskich z Mongolii i Tybetu i narodowym centrum administracji Lamy. Tu znajduje się największa na świecie figura Buddy wyrzeźbiona w jednym kawałku drewna.
W 1929 r. w Świątyni doszło do zbrojnego buntu przeciwko chińskiemu nacjonalistycznemu rządowi. W 1949 r. Świątynia została uznana za zabytek narodowy i zamknięta na kolejne 32 lata. Rewolucję kulturalną przetrwała dzięki interwencji premiera Zhou Enlai, a w 1981 roku została otwarta dla zwiedzających.
